به جزئی الکترونیکی گفته می شود که وظیفه پردازش داده های دیجیتالی (دو دویی) را در یک یا چند مدار مجتمع معدود به عهده دارد. در واقع یک ریزپردازنده مجموعه ای از ترانزیستورهاست که به صورت چند منظوره و لحظه به لحظه داده های دو دویی را دریافت کرده، بر روی آنها عملیات منطقی انجام داده (بر طبق دستورالعمل های ذخیره شده در حافظه اش) و نتایج را به صورت خروجی فراهم می کند.
تولید ریزپردازنده ها سبب کاهش مصرف انرژی و در نتیجه افزایش کارایی گردید. با ممکن شدن تولید انبوه و کاملا ماشینی ای ریز پردازنده ها، هزینه این قطعات به شدت کاهش یافت و با توجه به کم شدن اتصالات، سطح اطمینان اجزای الکترونیکی افزایش یافت.